کشوری به نام عراق- به بهانه ی آويختن صدام

بالاخره صدام آويخته شد و رفت. مطلبی راجع به رفتن صدام نوشته بودم. کاش با اعدام صدام نامش را کمتر بشنويم، بلکه آرام آرام زخمهای قديميمان پوست ببندد و چوب داخلش نچرخانند. ولی در اين مورد زياد خوشبين نيستم! از ذهن ما که هرگز، از حافظه ی تاريخيمان هم نخواهد رفت. صدام ظاهرا آويخته شد.

صدام به جرم کشتن صد و اندی شيعه ی جنوب عراق اعدام شد. خبر مضحکی نيست؟! از بحث روشنفکرانه ی قباحت اعدام بگذريم. اصلا فرض کنيم صدام به چند سال زندان محکوم شد. اگر مثلا می خواندم "صدام به جرم جنايت عليه بشريت يا به کشتن دادن 752342 نفر در دادگاه نورنبرگ به دو سال زندان محکوم شد" حس بهتری داشتم.

اما صدام حسين در بغداد به جرم کشتن صد و چند نفر اعدام شد. اين حکم دادگاه که برايم بيشتر تمسخر و دهن کجی می نمود، مرا به ياد بخشی از کتاب صد سال تنهايی مارکز انداخت. جايی راوی در فضايی کابوس گونه شاهد کشته شدن صدها انسان در خيابان و انتقال جسد آنها مانند زباله با کاميونهای نظامی بود و روز بعد راوی در همان خيابان شاهد بود که مردم بگونه ای می گذشتند و زندگی می کردند که انگار هيچ اتفاقی نيفتاده! راوی به شک می افتاد که وقايع ديشب را واقعا ديده.

مطلبی درباره ی لايه های پنهان جنگ خواندم که مطالعه ی آن خالی از لطف نيست.

به هر روی به بهانه ی بسته شدن اين برگ از تاريخ، مروری می کنيم بر تاريخ کوتاه کشوری به نام عراق، فارغ از تاريخ مشترکی که با اين سرزمين داشته ايم و اتفاقا جناب صدام حسين -سردار قادسيه- به نفع خود مصادره کرده بود. ( ضمنا بغداد يعنی بغ-داد يعنی داده وهديه ی خدا. شهری که کنار خرابه های تيسفون، پايتخت پر طمطراق ساسانی برپا شد. همچنين عراق معرب اراک بمعنی ايران پايين يا ايران کوچک است. )

در 11 نوامبر 1920 - بدنبال شکست امپراتوری عثمانی در جنگ اول جهانی در قرار دادی که بنام سايکس – پيکوت خوانده می شود؛ عراق امروز از تکه پاره شدن امپراتوری عثمانی توسط فرانسوی ها و انگليسی ها (و کشيدن مرزها در نقشه با خط کش) بوجود آمد. بعدا انگليسی ها بر آن تسلط يافتند و آنرا را "ايالت عراق" نام گذاشتند. امير فيصل که از عربستان آورده بودند به عنوان اولين پادشاه خاندان هاشمی اين مقام را از تی ای لورنس (که به لورنس عربستان معروف است) تحويل می گيرد.

در سال 1932 - قيموميت و اختيارات انگلستان در عراق پايان می پذيرد و عراق استقلال ظاهری بدست می آورد.

در سال 1933 - سلطان قاضی بجای پدرش سلطان فيصل بر سر کار می آيد. سلطان قاضی عراق را از کويت جدا کرد.

در آوريل 1939 - سلطان قاضی در يک تصادف اتومبيل کشته شد و پسر 4 ساله اش فيصل دوم به جانشينی او برگزيده شد. برادر سلطان قاضی، عبدالله تا 1953 به عنوان نايب السلطنه انتخاب شد.

در سال 1941 - رشيد علی الگيلانی با حمايت انگليسيها کودتا کرد و قدرت را به دست گرفت.

در سال 1945 - عراق به عضويت سازمان ملل در آمد. در همين زمان رهبر کرد ها مصطفی بارزانی برعليه حکومت مرکزی دست به شورش زد. بارزانی پس از شکست به شوروی پناه برد.

در سال 1948 - عراق به همراه ديگر کشورهای عرب منطقه وارد جنگ نخست اعراب و اسرائيل شد. عراق در قرارداد ترک مخاصمه مه 1949 شرکت نکرد.

در سال 1956 - پيمان عراق در بغداد امضا شد. اعضای اين پيمان ايران، عراق، ترکيه، پاکستان، آمريکا و انگليس بودند.

در 14 جولای 1958 - عبدالکريم قاسم با کودتا به قدرت رسيد و سلطان فيصل و عبدالله را اعدام کرد. عبدالکريم قاسم در عراق جمهوری اعلام کرد و فعاليتهای خود را در پيمان عراق متوقف کرد.

در سال 1961 - کويت استقلال خود را به دست آورد. عراق در صدد بر آمد کنترل کويت را به دست گيرد ولی با اعزام نيروهای انگليس مجبور به عقب نشينی شد. کردهای طرفدار ملا مصطفی بارزانی و جلال طالبانی در شمال عراق دست به شورشهايی استقلال طلبانه زدند.

در سال 1963 - عراق استقلال کويت را به رسميت شناخت. عبدالکريم قاسم توسط احمد حسن البکر و سرهنگ عبدالسلام عارف برکنار شد و به قتل رسيد.

در 13 آوريل 1966 - عبد السلام عارف در يک تصادف هلی کوپتر درگذشت و برادرش ژنرال عبد الرحمان عارف به جای او نشست.

در سال 1967 - جنگ شش روزه ی اعراب و اسرائيل اتفاق افتاد. پس از اين جنگ حزب بعث و احمد حسن البکر قدرت بيشتری يافتند.

در 17 جولای 1968 - احمد حسن البکر و حزب بعث در يک حرکت انقلابی به قدرت رسيدند.

در سال 1970 - صدام حسين بعنوان دبير کل حزب بعث با کردهای عراق به يک توافق امضا شده رسيدند.

در6 مارس 1975 - در پی يک سلسله درگيريهای مرزی بين ايران و عراق، قرارداد صلحی در الجزاير بين دو کشور به امضا رسيد.

در جولای 1979 - حسن البکر رسما استعفا داد و صدام حسين جانشين او شد.

در سپتامبر 1980 - صدام حسين قرارداد 1975 الجزاير را باطل اعلام کرد و با بمباران فرودگاههای ايران رسما به ايران حمله کرد.

در سال 1981 - راکتور اتمی که عراق در سال 1979 از فرانسه خريده بود و ساختمان آن آغاز شده بود با بمباران اسرائيل از بين رفت.

در سال 1988 - با قبول قطعنامه ی 598 از سوی ايران، جنگ 8 ساله ی عراق و ايران پايان يافت.

در 2 آگوست 1990 - بدنبال يک رشته اختلافات مرزی ميان عراق و کويت، نيروهای عراقی وارد کويت شدند و کويت را اشغال کردند. 4 روز پس از اين حمله سازمان ملل تحريم اقتصادی را بر عليه عراق به اجرا گذاشت. 2 روز پس از اين قطعنامه عراق کويت را استان نوزدهم خود اعلام کرد!

در 17 ژانويه 1991 - عمليات توفان صحرا از سوی متفقين به رهبری آمريکا عليه عراق آغاز شد و کويت بازپس گرفته شد.

در سال 1996 - برنامه ی نفت در برابر غذا از سوی سازمان ملل تنظيم شد و به اجرا در آمد.

در سال 2001 - پس از حملات 11 سپتامبر آمريکا خواستار برکناری حزب بعث عراق بود.

در مارس 2003 - آمريکا و انگليس به همراهی کشورهای ديگر هم پيمان عراق را اشغال کردند.

در 13 دسامبر 2003 - صدام حسين از يک دخمه ی زيرزمينی بيرون کشيده شد.

در 28 ژوئن 2004 - اشغال نظامی عراق بصورت رسمی خاتمه يافته تلقی شد و قدرت به دولت موقت اياد علاوی منتقل شد.

بامداد 30 دسامبر 2006 - صدام حسين به جرم قتل عام اهالی يک روستا به دار آويخته شد!

مرجع تاريخها: wikipedia encyclopedia

بازگشت به آرشيو يادداشتها