جادو

جادو از تن گذشتن است

شرق، خيزران ِ ساحره هاست. سرزمين جادوها

و جادو بر می خيزد. از نجواهايی که در باد نواخته می شود و با باد می آيد و از تن رد می شود.نجواهايی که آرام می لرزاند و از سلول می گذرد.

جادو آنست که سلول را می لرزاند. جادو آنست که از تن می گذرد.

جادو زده ام بر زانوهای خويش، و چون ماری از نوای نی بر خويش می پيچم.

"چون بيد بر سر ايمان خويش می لرزم" و به جادوی حافظ رنگ می بازم.

بازگشت به آرشيو يادداشتها